به گزارش پایگاه خبری نقدینه، روزنامه انگلیسی ایندیپندنت در گزارشی نوشت: ایران کشوری است که تحریمهای سازمان ملل سال هاست اقتصاد آن را دچار مشکل کرده است. هرچند بهدلیل اختلاف تهران و غرب بر سر برنامه هستهای، ارتباطات بین بانکی و تجارت بین المللی بهشدت محدود شده، اما کالاهای با فنآوری پیشرفته که از سوی چهرههای مشهور غربی تبلیغ میشوند، بهوفور بین محصولات ارائه شده در فروشگاههای ایرانی دیده میشوند.
در حقیقت، تهران مملو از تبلیغات برندهای معروفی نظیر سامسونگ و الجی است. آنگونه که پیداست، تقریباً هر خانواده طبقه متوسط ایرانی، یک یا دو دستگاه از گوشیهای لمسی ساخت این شرکتها را در اختیار دارد.
یک مهندس جوان در شیراز میگوید، زیاد نگران تحریمهای آمریکا و اتحادیه اروپا که از سال 2011 تشدید شدهاند نیست، زیرا آنها «شرکتهای مالی و نفتی» را تحت تأثیر قرار میدهند، نه وی را.
اما هرچند مردم میتوانند برندهای بین المللی را خریداری کنند، هزینه این محصولات برای شهروندانی که درآمدشان از تورم بالا آسیب دیده بالاست. ارزش پولی ملی ایران در سال های اخیر بهشدت کاهش یافته است.
این گزارش افزود: هدف از تحریمها تنها جلوگیری از دستیابی دولت ایران به فنآوری مورد نیاز ساخت سلاح هستهای نیست.
محدودیتهای اعمال شده بدان معناست که کارتهای اعتباری بین المللی نظیر ویزا و مسترکارت در ایران کار نمیکند، بنابراین گردشگران خارجی مجبورند با خود پول نقل حمل کنند.
جاوید یکی از تجاری است که در دوبی فعالیت تجاری دارد، بنابراین او میتواند بهصورت آنلاین از این کارتها استفاده کند، اما هزینه و مشکلات تجارت او را ناامید کرده است.
رضا، یک شهروند دیگر ایرانی که در امور گردشگری فعالیت دارد، میگوید: «ما میخواهیم از نو شروع کنیم، به مردم و تجار خارجی خوشآمد بگوییم و درهای کشورمان را باز کنیم. ارتباط ما برای مدتی طولانی با بقیه جهان قطع بوده است».
وزارت امور خارجه آمریکا روز جمعه اعلام کرد، جان کری، این هفته با وزیر خارجه ایران و مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در عمان دیدار خواهد کرد تا بلکه بتواند پیش از خاتمه مدت مذاکرات، راه را برای توافق نهایی هموار سازد.
مذاکرات کری، ظریف، اشتون در مسقط قرار است دو هفته قبل از 24 نوامبر، موعد اتمام زمان مذاکرات هستهای انجام شود. مذاکرات دیگری نیز تا آن تاریخ در وین برگزار خواهد شد.
این گزارش در ادامه نوشت: مشکلات مردم در جادههای اهواز نیز مشهود است. اهواز که فاصله زیادی با مرز عراق ندارد، مرکز صنعت نفت ایران است، اما ظاهراً پالایش نفت کار دشواری است. بسیاری از جایگاههای عرضه بنزین تعطیل شدهاند، زیرا سوخت آنها به اتمام رسیده یا بهدلیل کمبود سوخت، صفهای طویلی مقابل آنها تشکیل شده است.
آنهایی که از تأثیرات تحریمها میگریزند، کسانی هستند که ارتباطاتی در کشورهای دیگر حاشیه خلیج فارس دارند.
دکتر میشائیل اکورسی، مدیر بخش مطالعه ایرانی دانشگاه اگزتر در این باره گفت: «ایران یکی از کشورهایی است که استفاده از اینترنت در آن از گستردگی فراوانی برخوردار است، اما از نظر تئوریک هیچکدام از نرم افزارها و اکثر سخت افزارهایی که ایرانیها استفاده میکنند، قابل وارد کردن نیستند».
وی افزود: البته بخش عمدهای از این محصولات از طریق دوبی وارد میشود و اقتصاد دوبی بهشدت به تجارت ناشی از تحریم ایران وابسته است.
برای طبقه متوسط، وضعیت بغرنجتر است: «مردم نمیتوانند هزینه خرید گوشت خود را بپردازند، آنها پول پرداخت اجاره خانهشان را ندارند. اما... آنها تجربه شرایط سختتر از این را دارند و میدانند چگونه راههایی را برای دور زدن تحریمها و ادامه زندگی بیابند. بسیاری از این مردم در دوران جنگ ایران و عراق... نگرانیهایی بهمراتب بیشتر از قیمت مواد غذایی داشتهاند».